lexgroep.nl - nieuws

Eigen huis en tuin met Piet Paulusma

Waarom doe ik dit, vraag ik mij af onderweg naar Eindhoven. De ruitenwissers staan op stand 3, en de hoeveelheid daglicht op dit tijdstip doet een dag eind december vermoeden. Toen de hobby's werden uitgedeeld heb ik zitten slapen en ben ik met hardlopen opgezadeld. En kortsluiting in de bovenkamer heeft ervoor gezorgd dat ik mij aangetrokken voel tot marathons. Maar nu in de auto, kan ik die behoefte prima onderdrukken. Het weer kan nu alleen nog maar meevallen. Een ideale dag om eens uitgebreid te twijfelen over de kleding die ik aan zal doen.

Lekker ingelopen in een overdekt winkelcentrum, samen met vele anderen. De belangstellenden die naast het startvak staan met hun paraplus worden bedolven onder poncho's, vuilniszakken, sweaters, jacks die vanuit het startvak worden toegeworpen. En daar gaan we met z'n allen. Het startschot had ik gemist, omdat en uitbundige percussieband het startschot overstemde. Het denkwerk had ik uitbesteed aan Lex, dus ik hoefde het plan (1:40 op de halve) alleen maar uit te voeren. Nadat ik 3x een plas had ontweken kom ik tot de conclusie dat dit een onmogelijke opgave is en dat mijn schoenen hoe dan ook drijfnat zullen worden. Ik was dan ook pas 50m onderweg… Na enkele kilometers zijn mijn schoenen inderdaad zeiknat evenals mijn benen, mijn jack biedt vooralsnog wonderbaarlijk goed weerstand. Het centrum van Eindhoven ligt achter mij en de komende 16 kilometer zal ik mij verbazen over de waanzinnige hoeveelheid woonwijken die Eindhoven rijk is. Het parcours is duidelijk geoptimaliseerd op snelheid en niet zozeer aantrekkelijkheid. Althans: na 10 minuten hoekwoningen, rijtjeswoningen, 2-onder-1-kappen, vrijstaande woningen heb ik het wel een beetje gehad. De variatie in dakkapellen, voordeuren, erkers, wel of geen garage gaat aan mij voorbij. Het enige 'landmark' dat we passeren is het PSV-stadion, maar die had ik al een keer gezien.

De eerste 14 kilometer is overwegend wind-mee, dus met angst en beven zag ik elke bocht tegemoet en ja hoor: daar is de tegenwind. Gelukkig liepen we met 4 man samen en kon ik daar lekker tegen de wind in achter hangen. Tot dusver alles onder controle. De halve passeer ik in 1:38:09, en nu het tweede rondje. Omdat ik die huizen nu wel een beetje gezien heb focus ik mij op het asfalt 10m voor me. Mijn kuiten en bovenbenen liggen zachtjes te klagen. Omdat ik daar verder geen acht op sla, besluiten ze om elke kilometer iets harder te gaan klagen. Nog steeds in het groepje. Bij 30 kilometer besluiten 2 uit het groepje dat het tijd is om te vertrekken. Ze zetten de turbo knop aan en gooien er een flinke versnelling in. Ik zoek tevergeefs naar mijn turboknopje, maar die blijkt defect. Dat is erg jammer, zeker omdat de andere man juist iets terugvalt. Vanaf dit punt moet ik een tijd in mijn eentje knokken. Bij 34 kilometer weet ik weer aan te haken bij 'Loes' die een begeleider mee heeft fietsen. Ik ga achter hem hangen, de bagagedrager heeft een waanzinnige aantrekkingskracht. Het grote knokken is begonnen. Ik richt mij telkens op de volgende kilometer, de kilometertijden nemen flink toe. Mijn bovenbenen en kuiten proberen nog steeds vol overgave hun klachten door te geven. Van 38 naar 40 is de wind flink toegenomen en ik moet alle zeilen bijzetten (nee, dat is niet handig met tegenwind), om te blijven rennen, of iets wat er voor doorgaat. Ik reken erop dat het laatste stukje in de stad weinig wind is, en wat zit ik er naast zeg. Het is glad en er staat een flinke tegenwind. Bij 41km moet ik dan toch echt een stukje wandelen, maar gelukkig kan ik mij er na 100m weer toe zetten om het laatste stuk te rennen, of wat er voor door moet gaan. Met de finish in zicht lukt het mij om het tempo weer wat op te schroeven. Yes, ik ben er. He, het is droog, is dat al lang zo?

Eigen huis en tuin met Piet Paulusma

Dennis Dekker na de Marathon van Eindhoven